Pytali kiedyś ratownicy i lekarze jednego górala, co poszedłszy w góry spadł i złamał nogę, i tak przeleżał trzy dni zanim go znaleźli. 

- Jakoś Ty to zrobił, Jasiu, żeś tak długo wytrzymał na tej górze?

- Ano normalnie, zek przeca wiedzioł, ze po mnie przydziecie.

*  *  *

Moje propozycje do rozważania dzisiejszego fragmentu z Ewangelii:

Tak sobie rozmyślam ten fragment Ewangelii i kojarzy mi się z nim żołnierz. Żołnierz walczy obok innych. Gdy zostanie sam – np. za linią wroga albo odłączony – musi radzić sobie sam.

Jezus mówi „nie bójcie się (tych) którzy mogą zabić tylko ciało”.

Jeśli żołnierz wie, że poślą mu misję ratunkową, aby go odbić – jest mu raźniej w zagubieniu czy niewoli.

Bać się tego, który poluje na naszą duszę – nie oznacza, że powinniśmy być pełni paraliżującego lęku przed diabłem. Oznacza odsiecz Boga, z którą idzie do nas, grzesznych w chwili kuszenia. Przychodzi z odsieczą Bóg!

A słowa „przyznam się do Was” – oznaczają Boga, który jak dobry dowódca wykupuje swoich żołnierzy z niewoli, a pilnych w służbie wyznacza do orderów i medali.

© ks. Wojciech Pal

*  *  *

Dzisiaj  rozważamy fragment z Ewangelii według św. Mateusza [Mt 10, 26-33]:

Jezus powiedział do swoich apostołów:

«Nie bójcie się ludzi! Nie ma bowiem nic skrytego, co by nie miało być wyjawione, ani nic tajemnego, o czym by się nie miano dowiedzieć. Co mówię wam w ciemności, powtarzajcie w świetle, a co słyszycie na ucho, rozgłaszajcie na dachach.

Nie bójcie się tych, którzy zabijają ciało, lecz duszy zabić nie mogą. Bójcie się raczej Tego, który duszę i ciało może zatracić w piekle. Czyż nie sprzedają dwóch wróbli za asa? A przecież bez woli Ojca waszego żaden z nich nie spadnie na ziemię. U was zaś policzone są nawet wszystkie włosy na głowie. Dlatego nie bójcie się: jesteście ważniejsi niż wiele wróbli.

Do każdego więc, kto się przyzna do Mnie przed ludźmi, przyznam się i Ja przed moim Ojcem, który jest w niebie. Lecz kto się Mnie zaprze przed ludźmi, tego zaprę się i Ja przed moim Ojcem, który jest w niebie».