Zapraszam do posłuchania tutaj: https://anchor.fm/wojciech-pal

 Oraz tutaj:  

GODKA GÓROLSKA przeniesiona do archiwum prywatnego celem ochrony praw autorskich i późniejszego druku.

*  *  *

 Moje propozycje do rozważania dzisiejszego fragmentu z Ewangelii:

 Obie sceny – i ta spod Cezarei Filipowej i ta z rozmowy z uczonym w Piśmie – mają (tak widzę) wspólny mianownik. Jezus staje się tym, o którym się mówi albo którego się testuje, sprawdza. Ocenia się: kto to jest, kim jest ten Jezus… Ocenia się: czy On się zna na Piśmie, na wierze.

W jednym i drugim wypadku – Jezus odwraca sytuację i punkt widzenia. Z ocenianego – staje się oceniającym. Ale musi być spełniony jeden warunek! Człowiek musi pokazać Jezusowi nie tylko swój umysł, teorie, wiedzę – ale przede wszystkim swoje serce. I tak: Piotr nie tylko mówi o tym, jak widzą Jezusa ludzie – ale otwiera serce i wyznaję wiarę: Ty jesteś Mesjasz, Syn Boga żywego. Uczony w Piśmie nie tylko mówi o interpretacjach przykazań Bożych, ale jeszcze daje świadectwo o swoim rozumieniu tego, czego oczekuje od Niego Bóg i o swoim szacunku dla Jezusa.

Zatem: jeśli masz tendencje do oceniania, czy Jezus jest skuteczny, wydajny, czy się nadaje do poradzenia Ci w Twoim życiu – zmień perspektywę. Z oceniającego przejdź do ocenianego (choć to baaardzo wymagające!). Pokaż Jezusowi swoje serce i pozwól Mu się ocenić! Po co? Nie dla negatywnej oceny! O nie! Jezus nie lubuje się w wystawianiu jedynek i zagrożeń! Jezus ocenia tak: zwraca uwagę na to, co masz w sobie dobrego, co da się rozwinąć, co jest twórcze, co Bóg pozwoli Ci wyostrzyć, wydoskonalić.

Bo Bóg widzi w Tobie dobro!

 © ks. Wojciech Pal

*  *  *

 Dzisiaj  rozważamy fragment z Ewangelii według św. Marka [Mk 16, 13-19]:

 Gdy Jezus przyszedł w okolice Cezarei Filipowej, pytał swych uczniów: «Za kogo ludzie uważają Syna Człowieczego?»

A oni odpowiedzieli: «Jedni za Jana Chrzciciela, inni za Eliasza, jeszcze inni za Jeremiasza albo za jednego z proroków».

Jezus zapytał ich: «A wy za kogo Mnie uważacie?»

Odpowiedział Szymon Piotr: «Ty jesteś Mesjasz, Syn Boga żywego».

Na to Jezus mu rzekł: «Błogosławiony jesteś, Szymonie, synu Jony. Albowiem nie objawiły ci tego ciało i krew, lecz Ojciec mój, który jest w niebie. Otóż i Ja tobie powiadam: Ty jesteś Piotr, czyli Opoka, i na tej opoce zbuduję Kościół mój, a bramy piekielne go nie przemogą. I tobie dam klucze królestwa niebieskiego: cokolwiek zwiążesz na ziemi, będzie związane w niebie, a co rozwiążesz na ziemi, będzie rozwiązane w niebie».

Lub fragment z Ewangelii według św. Marka [Mk 11, 28b-34] (31. niedziela zwykła):

 Jeden z uczonych w Piśmie podszedł do Jezusa i zapytał Go: «Które jest pierwsze ze wszystkich przykazań?»

Jezus odpowiedział: «Pierwsze jest: „Słuchaj, Izraelu, Pan Bóg nasz jest jedynym Panem. Będziesz miłował Pana, Boga swego, całym swoim sercem, całą swoją duszą, całym swoim umysłem i całą swoją mocą”. Drugie jest to: „Będziesz miłował swego bliźniego jak siebie samego”. Nie ma innego przykazania większego od tych».

Rzekł Mu uczony w Piśmie: «Bardzo dobrze, Nauczycielu, słusznie powiedziałeś, bo Jeden jest i nie ma innego prócz Niego. Miłować Go całym sercem, całym umysłem i całą mocą i miłować bliźniego jak siebie samego znaczy daleko więcej niż wszystkie całopalenia i ofiary».

Jezus, widząc, że rozumnie odpowiedział, rzekł do niego: «Niedaleko jesteś od królestwa Bożego». I nikt już nie odważył się Go więcej pytać.